ಲೇಖಕರು - ಕೇಶವ ಪ್ರಸಾದ್ ಬಿ.ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಪಿ.ವಿ.ನರಸಿಂಹ ರಾವ್ ಅವರು ಅಧಿಕಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದಾಗ ದೇಶ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ದಿವಾಳಿಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿತ್ತು. ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಬಹುಮತ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಷದ ಒಳಗಿನಲ್ಲೂ ಅವರಿಗೆ ವಿರೋಧಿಗಳಿದ್ದರು. ದಶದಿಕ್ಕುಗಳಿಂದ ಪ್ರತಿಕೂಲತೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿಯೂ, ದೇಶವನ್ನು ದಿವಾಳಿತನದ ಗಂಡಾಂತರಗಳಿಂದ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಪಾರು ಮಾಡಿದರು. ಆರ್ಥಿಕ ಉದಾರೀಕರಣದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದು ನವ ಭಾರತದ ಅಭ್ಯುದಯಕ್ಕೆ, ಜಿಡಿಪಿ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಬುನಾದಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದರು. ತೆಲಂಗಾಣದ ಗ್ರಾಮವೊಂದರಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿ, ಕಡು ಕಷ್ಟದ ಬಾಲ್ಯವನ್ನುಂಡರೂ, ಮೇಧಾವಿಯಾಗಿ, ಬಹುಭಾಷಾ ಪಂಡಿತರಾಗಿ, ಮುತ್ಸದ್ಧಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಅತ್ಯಪರೂಪದ ರಾಜಕಾರಣಿ. ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಎರಡೇ ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟದಿಂದ ದೇಶವನ್ನು ಪಾರು ಮಾಡಲು ಏನಾದರೂ ಮಾಡಲೇಬೇಕಾದ ಒತ್ತಡವಿತ್ತು. ರಿಪೇರಿ ಮಾಡಲಾಗದಷ್ಟು ಹದಗೆಟ್ಟಿತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು. ಸರಕಾರಿ ಸ್ವಾಮ್ಯದ ಉದ್ದಿಮೆಗಳು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ, ಅದಕ್ಷತೆಯಿಂದ ನಷ್ಟದ ಗೂಡಾಗಿದ್ದವು. ಖಾಸಗಿ ವಲಯದ ಉದ್ದಿಮೆಗಳಿಗೆ ನೂರೆಂಟು ಅಂಕುಶಗಳಿದ್ದು, ಉಸಿರಾಡಲು ಪರದಾಡುವಂತಿತ್ತು. ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ದೂರವಾಗಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿತ್ತು ಭಾರತ. ಇದರ ಪರಿಣಾಮ ಅತ್ಯಲ್ಪ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಬಡತನದ ತಾಂಡವ, ಸಣ್ಣ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗ, ಮುರಿದು ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯ, ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಸೀಮಿತ ಆಯ್ಕೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. 1965ರಿಂದಲೇ ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿತ್ತಾದರೂ, 1991ರ ವೇಳೆಗೆ ಅನೂಹ್ಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬಿಗಡಾಯಿಸಿತ್ತು. ಕೇವಲ ಎರಡೇ ವಾರಗಳ ಆಮದಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಕಾಗುವಷ್ಟು ವಿದೇಶಿ ವಿನಿಮಯ ಸಂಗ್ರಹ ಉಳಿದಿತ್ತು!!! ಕನಿಷ್ಟಪಕ್ಷ ಮೂರು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವಷ್ಟಾದರೂ ಇರಬೇಕಿದ್ದ ಕಡೆ ಕೇವಲ ಎರಡೇ ವಾರಕ್ಕೆ ಮಿಗುವಷ್ಟಿತ್ತು..!1990ರ ಕೊಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧದ ಪರಿಣಾಮ ತೈಲ ದರ ಮೂರು ಪಟ್ಟು ಜಿಗಿದಿತ್ತು. ಇದೂ ಡಾಲರ್ ಸಂಗ್ರಹವನ್ನು ಬರಿದಾಗಿಸಲು ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿತ್ತು. ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯದಿಂದ ಭಾರತಕ್ಕೆ ನಮ್ಮವರು ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹಣ ಕೂಡ ಇಳಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ( Remittances)
ದಿಲ್ಲಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಅಸ್ಥಿರತೆ ಕಂಡು ಅಂಜಿದ್ದ ಅನಿವಾಸಿ ಭಾರತೀಯರೂ 1991 ಏಪ್ರಿಲ್- ಜೂನ್ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ 900 ದಶಲಕ್ಷ ಡಾಲರ್ ಠೇವಣಿಗಳನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು.
ಭಾರತ ದಿವಾಳಿಯಾಗುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಪ್ರಧಾನಿ ನರಸಿಂಹ ರಾವ್ 1991ರ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಣಕಾಸು ಸಂಸ್ಥೆಯಿಂದ ಸಾಲ ಪಡೆದರು. ಭಾರತದ ಸಾಲ ಮರುಪಾವತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಮೇಲೆ ಅನುಮಾನ ಹೊಂದಿದ್ದ ಐಎಂಎಫ್, ಚಿನ್ನವನ್ನು ಅಡಮಾನ ಇಡಲು ತಿಳಿಸಿತ್ತು.
ಹೀಗೆ ಚಿನ್ನ ಅಡವಿಟ್ಟು ಪಡೆದ ಸಾಲವೂ ಸಾಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಎರಡನೇ ಬಾರಿಗೆ ಸಾಲ ಕೇಳಿದಾಗ ಐಎಂಎಫ್ ಷರತ್ತು ವಿಧಿಸಿತು. ಆರ್ಥಿಕ ಸುಧಾರಣೆಯ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಹೊಸ ಸಾಲ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದಿತು. ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ಆರ್ಥಿಕತೆ, ಉದ್ದಿಮೆಗಳ ಮೇಲೆ ಸರಕಾರದ ನಿಯಂತ್ರಣ ಸಡಿಲಗೊಳಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಆರ್ಥಿಕ ಉದಾರೀಕರಣ ನೀತಿಗಳ ಜಾರಿ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು. ಲೈಸೆನ್ಸ್ ರಾಜ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಲಾಬಿ ಪ್ರಬಲವಾಗಿ ಇಂತಹ ನಡೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಅಡತಡೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿ, ಆರ್ಥಿಕ ಉದಾರೀಕರಣ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಯನ್ನು ಪಕ್ಷದ ಒಳ ಹೊರಗುಗಳಲ್ಲಿ, ಸರಕಾರದ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡಿಸಿಕೊಟ್ಟು ಅನುಷ್ಠಾನ ಗೊಳಿಸಿದವರು ನರಸಿಂಹ ರಾವ್.
1991ರಿಂದ 1996 ತನಕ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಕಾಲ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ನರಸಿಂಹ ರಾವ್ ಅವರು 2004ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 23ರಂದು ನಿಧನರಾದರು. ಅವರ ನಿವೃತ್ತಿ ಬದುಕು ಮತ್ತು ಕೊನೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಡೆಸಿಕೊಂಡ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ದ ರೀತಿ ಯನ್ನು ಜನ ಎಂದೂ ಮರೆಯಲಾರರು.
ರಾವ್ ಅವರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಮಾಜಿ ಪ್ರಧಾನಿಯ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ದಿಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ನೆರವೇರಿಸಿ ಸೂಕ್ತ ಸ್ಮಾರಕ ನಿರ್ಮಿಸಿ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಅಪೇಕ್ಷೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಸ್ವತಃ ಅವರು ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರೇ ಅದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. 2004ರಿಂದ 2014ರ ತನಕ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಪಿವಿನ ಸ್ಮರಣಾರ್ಥ ಸ್ಮಾರಕ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕತ್ವ ಕಡೆಗಣಿಸಿದ್ದಕ್ಕಷ್ಟೇ ರಾಯರ ಹಿರಿಮೆಗೆ ಚ್ಯುತಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಜನ ಮರೆತಿಲ್ಲ.
1921ರ ಜೂನ್ 28ರಂದು ಈಗಿನ ತೆಲಂಗಾಣದ ಕರೀಂ ನಗರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ವಂಗಾರಾ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ಅವರ ತವರೂರು ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣದ ಸೇತುವಿವಂತಿತ್ತು. ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ತೆಲುಗು, ಹಿಂದಿ, ಮರಾಠಿ, ಕನ್ನಡ, ಒರಿಯಾ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದರು. ನಿಜಾಮರ ನಾಡಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಉರ್ದುವಿನ ಪ್ರಭಾವ ಇತ್ತು. ನರಸಿಂಹರಾಯರು 15 ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಬಲ್ಲವರಾಗಿದ್ದರು.
2014 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್ ಡಿಎ ಸರಕಾರ, ಯಾವುದೇ ವಿಳಂಬಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಜಿ ಪ್ರಧಾನಿ ನರಸಿಂಹ ರಾವ್ ಅವರ ಸ್ಮಾರಕವನ್ನು ದಿಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿತು. ಆಗ ನಗರಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದ ವೆಂಕಯ್ಯನಾಯ್ಡು ಖುದ್ದಾಗಿ ಸ್ಮಾರಕ ನಿರ್ಮಾಣದ ಮೇಲುಸ್ತುವಾರಿ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.
from India & World News in Kannada | VK Polls https://ift.tt/3eFwWsV
