2018ರಲ್ಲಿ 18 ವಿಧದ ಕೀಟನಾಶಕಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ನಿಷೇಧಕ್ಕೆ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ12 ಕೀಟನಾಶಕಗಳು ಆಗಲೇ ನಿಷೇಧಕ್ಕೊಳಗಾದರೆ, 6 ಕೀಟನಾಶಕಗಳ ಸಂಗ್ರಹ, ಮಾರಾಟ 2020ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 31ಕ್ಕೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳಲಿದೆ. ನಿಷೇಧಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವ ಬಹುತೇಕ ಜನರಿಕ್ ಕೀಟನಾಶಕಗಳಿಗೆ ಜನತೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇವುಗಳ ನಿಷೇಧದ ಬಳಿಕ ಸರಕಾರ ಸೂಕ್ತ ಪರಾರಯಯ ಮಾಲಿಕ್ಯೂಲ್ ಸೂಚಿಸಬೇಕು ಹಾಗೂ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಜನರಲ್ಲಿ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸಲೂ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅದರ ಬದಲಿಗೆ ಏಕಾಏಕಿ ನಿಷೇಧ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡರೆ ರೈತರು ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ ಹಾಗೂ ಆರ್ಥಿಕ ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಯಾರು ಹೊಣೆ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ ಕರ್ನಾಟಕ ಬೆಳೆಗಾರರ ಫೆಡರೇಷನ್ (ಕೆಜಿಎಫ್) ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಯು.ಎಂ. ತೀರ್ಥಮಲ್ಲೇಶ್.
ಆತ್ಮನಿರ್ಭರ ಹಾಗೂ ಮೇಕ್ ಇನ್ ಇಂಡಿಯಾ ಘೋಷಣೆಗಳ ಮೂಲಕ ಸ್ವದೇಶಿ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಒತ್ತು ನೀಡುವ ಭರವಸೆ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಸದ್ಯ ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ ನಿಷೇಧ ನಿರ್ಧಾರ ಇದಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದ ಹೊಡೆತ ನೀಡಲಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಕ್ರಾಪ್ಕೇರ್ ಫೆಡರೇಷನ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ (ಸಿಸಿಎಫ್ಐ) ಪ್ರಕಾರ ಭಾರತದ ಕೀಟನಾಶಕ ಕ್ಷೇತ್ರ ವಾರ್ಷಿಕ 19,000 ಕೋಟಿ ರೂ. ವಹಿವಾಟು ನಡೆಸಿದರೆ, ವಾರ್ಷಿಕ 21,000 ಕೋಟಿ ರೂ.ನಷ್ಟು ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಅಮೆರಿಕ, ಆಸ್ಪ್ರೇಲಿಯಾ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿದೇಶಗಳಿಗೆ ರಫ್ತು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಶೇ. 70ರಷ್ಟು ವಹಿವಾಟು ನಿಂತಿರುವುದು ನಿಷೇಧದ ತೂಗುಗತ್ತಿ ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ 27 ಕೀಟನಾಶಕಗಳ ಮೇಲೆಯೇ.
ಕೀಟನಾಶಕ ಸಂಶೋಧನೆ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿದೇಶಗಳೇ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಬಹುತೇಕ ಹೊಸ ಮಾಲಿಕ್ಯೂಲ್ಗಳು ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲೇ ಸಂಶೋಧಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. ಒಂದು ಹೊಸ ಮಾಲಿಕ್ಯೂಲ್ ಸಂಶೋಧನೆಗೆ 6ರಿಂದ 12 ವರ್ಷ ಬೇಕು. ಸದ್ಯ ನಿಷೇಧ ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಎಲ್ಲ ಕೀಟನಾಶಕಗಳು ಭಾರತೀಯ ಕಂಪನಿಗಳ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಾಗಿವೆ.
ಇವುಗಳ ಬದಲಿಗೆ ಬೇಯರ್, ಸಿಂಜೆಂಟಾ, ಮೊನ್ಸಾಂಟೊ, ಬಿಎಎಸ್ಎಫ್ನಂತ ವಿದೇಶಿ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಕೀಟನಾಶಕಗಳನ್ನು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ರೈತರು ಬಳಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇವುಗಳ ದರವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಾಡಲು ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವಿರುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ದುಬಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಈ ಕಂಪನಿಗಳ ಪೇಟೆಂಟ್ ನಿಯಮಗಳೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬಂದ ಬಳಿಕ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಈ ಮಾಲಿಕ್ಯೂಲ್ಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆ ಆರಂಭಿಸುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ 5 ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಧಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಭಾರತದ ಕೀಟನಾಶಕ ಕ್ಷೇತ್ರ ವಿದೇಶಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿರುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ಕೀಟನಾಶಕಗಳಿಗೆ ಪರಾರಯಯವಾಗಿ ಸಾವಯವ ಕೃಷಿ ಅಥವಾ ಜೈವಿಕ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಸರಕಾರ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಜನರಲ್ಲಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ನೂರಾರು ಜೈವಿಕ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿವೆ.
ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವು ಸೂಕ್ತ ಸಂಶೋಧನೆಯಾಗದೆ ತಯಾರಿಸಲ್ಪಟ್ಟವಾಗಿದ್ದು, ಜೈವಿಕ ಅಂಶಗಳಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ರಾಸಾಯನಿಕ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಸುಡೋಮೊನಾಸ್, ಟ್ರೈಕೋಡರ್ಮಾದಂತ ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯಷ್ಟು ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಎಲ್ಲ ಜೈವಿಕ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಕೀಟನಿಯಂತ್ರಣ ಕಾಯಿದೆ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಒಳಪಡದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಇವುಗಳ ಮಾರಾಟವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದೂ ಕೃಷಿ ಇಲಾಖೆಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲ ಕೀಟನಾಶಕಗಳು ಮಾನವನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಸಕಲ ಜೀವಿಗಳಿಗೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯೇ. ಆದರೆ ಕೃಷಿಗೆ ಕೀಟಬಾಧೆ, ಕಳೆಗಳ ಬಾಧೆ ಖಚಿತವಾದ್ದರಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರವಾಗಿ ಇವುಗಳನ್ನು ಸಂಶೋಧಿಸಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಕೀಟನಾಶಕಗಳ ಬಳಕೆ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಪರಿಸರವಾದಿಗಳು, ಆರೋಗ್ಯ ತಜ್ಞರು ಸರಕಾರದ ಮೇಲೆ ಸದಾ ಒತ್ತಡ ಹೇರುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಪರಿಸರದ ಮೇಲಾಗುವ ಹಾನಿಯನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಈಗಾಗಲೇ ಪೈರಾತ್ರೈಟ್ ವಿಭಾಗದ ಪೆಸ್ಟಿಸೈಡ್ಗಳನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಲಾಗಿದ್ದು, ಸದ್ಯ ಆರ್ಗನೋ ಫಾಸ್ಪರಸ್ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳನ್ನು ಹಂತಹಂತವಾಗಿ ಕಡಿತಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾದ ಮೋನೋಕ್ರೋಟೋಪಾಸ್, ಡಿಡಿವಿಪಿ, ಫೋರೇಟ್ನಂತ ಕೀಟನಾಶಕಗಳ ನಿಷೇಧಕ್ಕೆ ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು, ಕೀಟನಾಶಕ ಉತ್ಪಾದಕರು, ಕೃಷಿಕರೂ ಬೆಂಬಲವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಬದಲಿಗೆ ಏಕಾಏಕಿ ಜನರಿಕ್ ಪೆಸ್ಟಿಸೈಡ್ಗಳ ಮೇಲೆ ಸರಕಾರ ಸಮರ ಸಾರಿರುವುದು ಕಂಡುಬರುತ್ತಿದೆ.
from India & World News in Kannada | VK Polls https://ift.tt/2TUGGHq